kaybın benim için artık hatırladıkça yakıp kavuran bir hasret olmaya başladı. İnsanoğlu unutur derlerdi de, unutmak istemiyorum diye haykırırdım. Unutuyormuş gerçekten. Bazen ne yaşadığımı o kadar unutuyorum ki, bir anda fotoğrafına gözüm çarpıyor ve her şey tekrar yaşanıyor. Tüm duyguları tekrar en baştan yaşıyorum. Çok zaman geçti üstümden. Acısı çok hafifledi. Ama hatırladıkça aynı derecede kavuruyor. Bazen daha fazla bile yakıyor. Yaşanmamış ihtimaller. Kurulan hayaller. Hepsi bir bir insanın kalbine çarpıyor. Seni çok özledim. Seni hissetmeyi çok özledim. O kadar özeldi ki. Her anı, her saniyesi. Keşke yine seni hissedebileceğim bir şans tanısalardı bana. Geçmişe bir günlere dönmek isteseydim. Senin attığın tekmeyi hissettiğim o günlere dönmek isterdim. Seni çok özlüyorum. İçimin yangınında bir nebze olsun söndürmek için rüyama gelmeni bekliyorum annecim